Polskie Uniwersytety dla imigrantów

Polacy w wielu kwestiach spoglądają z niekłamanym podziwem na Niemców, Anglików czy Amerykanów. Czasem jednak zapominamy, że podobnym wzorem do naśladowania jest również nasz kraj – dla krajów Europy Wschodniej. Trend ten jest zauważalny w liczbie imigrantów ze wschodu, którzy decydują się na wybór polskich studiów.

Często to więcej niż wymiana studencka. Obcokrajowcy uzyskują karty Polaka i rekrutują się na studia na równi z polskimi maturzystami lub absolwentami studiów pierwszego stopnia. Śledząc karierę naukową imigrantów ze wchodu trzeba jednak zauważyć także wady polskiego systemu.

Minusem są przede wszystkim niedofinansowane badania. Polscy naukowcy regularnie zdobywają uznanie w oczach zagranicznych kolegów – gdy tylko działamy na obcych Uniwersytetach, którym nie brakuje środków na badania. W polskich realiach naukowe skrzydła są regularnie podcinane.

Zauważają to również imigranci, którzy często traktują Polskę jako pośrednika pomiędzy wschodem i zachodem. Wiele imigranckich karier naukowych wygląda w ten sposób, że Ukrainiec, Rosjanin czy nawet Irańczyk dostają się na polski uniwersytet. Tutaj zdobywają wyższe wykształcenie i tytuł magistra, by następnie starać się doktorat na zachodniej uczelni.

Imigranci bez ambicji naukowych w podobny sposób poszukują pracy – z trzema literkami przed nazwiskiem ruszają na podbój niemieckiego, francuskiego lub angielskiego rynku. Dodatkową zachętą jest obecność polski w Unii Europejskiej i strefie Schengen, co pozwala na swobodne podróżowanie pomiędzy poszczególnymi krajami. Bez dodatkowych wiz i zaproszeń.